En toen lag er sneeuw op de bergen om ons heen!

Zaterdag een dag vol met vergaderingen. Eerst om 09.00u om tafel om te praten over de taakverdeling mbt wie nu welk document gaat schrijven voor de missie die ISAF gaat opvolgen straks in 2015. Vervolgens aan het eind van de ochtend een “Fusion Meeting” waarin altijd buitengewoon interessante informatie wordt gedeeld over bijv. Counter-Narcotic operaties en “Counter contracting with the enemy”. Dit laatste onderwerp gaat bijv. over het screenen van bankgegevens en over met welke bedrijven ISAF wel of niet zaken mag doen. Erg Amerikaans gedomineerd dat wel. Mijn taak is de aanwezigen informeren met welke (corruptie gerelateerde) onderwerpen wij bezig zijn om zo onze bijdrage aan de “fusion” te leveren. Einde van de middag tenslotte nog een OPT (=Operational Planning Team) over de organisatie (en taken) van het HQ ISAF vanaf 01 Juli ’14 en alvast een doorkijk naar 2015. Ik ben de planner die namens onze afdeling in de OPT’s zit en de documenten bijv. voor het Operatie Plan ed. moet aanleveren. Voordeel is dat je goed op de hoogte blijft van alle laatste ontwikkelingen. Daarnaast moest onze nieuwe Italiaanse Majoor worden ingewerkt omdat hij degene is die mij gedurende mijn verlof zal moeten vervangen.
Zondagochtend stond in het teken van het bijhouden van de rijvaardigheid van onze chauffeurs (en Force Protection guys). Hiervoor moest een uitdagende route worden bedacht en middels een trip request bij MOVCON worden bekendgesteld. Besloten werd om via route ORANGE richting Camp Qargha en een groot meer te rijden en dan via route RED TWO en HIGHWAY 1 weer terug te rijden naar Kabul. “Toevallig” lag de Kabul Golf Course ook ergens langs deze route. Indien de situatie het toeliet zouden we daar even snel een foto maken. En zoals aan de foto te zien is dit ook daadwerkelijk gelukt! De omgeving van de golfbaan zag er indrukkwekend uit, een imposant hekwerk, veel groen maar een echte routing van de holes heb ik niet kunnen ontdekken. Daarna werd doorverplaatst naar Lake Qargha. Omdat we twee van onze linguists bij ons hadden werden we vrij eenvoudig toegelaten tot het Spugmay restaurant direct gelegen aan het meer (wel even betalen natuurlijk). Geweldig mooi uitzicht (zie foto’s) en ook de versgeperste sap van granaatappels smaakte heerlijk. Wat jammer dat er zoveel geweld is in dit land want deze plek kan de vergelijking met een willekeurig meer ergens in Italie prima doorstaan. Over geweld gesproken; op 21 juni vorig jaar heeft de Taliban nog een grote aanslag (“high profile complex attack” noemen ze dat hier) op dit restaurant uitgevoerd waarbij 20 doden zijn gevallen (werd terloops even door de linguist meegedeeld... ). Kreeg het bordje “no guns allowed” gelijk een heel andere betekenis! Op de terugweg was het extreem druk en dus voor onze chauffeurs bijzonder uitdagend (wat dus uiteindelijk ook de bedoeling van deze tocht was). Omdat dinsdag 15 Oktober begint het “Eid ul-Adha” feest (“Festival of Sacrifice”) en er waren er ontzettend veel families al vast hun inkopen aan het doen. Wat een chaos! Nog nooit zo iets meegemaakt. Eid, hier ook wel bekend als Greater Eid, is samen met Eid ul-Fitr het belangrijkste feest op de Moslim kalender. Met dit feest wordt herdacht dat de profeet Ibrahim's zijn oudste zoon heeft opgeofferd (klinkt bekend). Eid is ook het einde van de pelgrimstocht naar Mekka (die volgens de regels van het geloof elke Moslim eigenlijk eens in zijn leven moet hebben gedaan). Op de dag voor Eid, ook wel “Arafa” genoemd gaan mannen en vrouwen naar de kapper of schoonheidssalons, worden nieuwe kleren gekocht, wordt een bezoek gebracht aan familie en vrienden, feliciteert men elkaar en krijgen kinderen kleine kadootjes of soms geld (genaamd “Eidi”). ’ s Avonds is er dan vuurwerk en wordt er (bij gebrek aan vuurwerk) gewoon lekker in de lucht geschoten. Toen er dus zo rond 23.30u buiten ons kamp weer schoten te horen waren wisten we hoe dat kwam en dat er niets aan de hand was.
Ook wordt in de dagen voor Eid een een geit, een schaap, of in het geval van een rijke familie, zelfs een koe gekocht om deze vervolgens tijdens Eid te slachten. Je zag dan ook overal kuddes geiten, schapen etc. en Afghanen die bezig waren een dergelijk dier te kopen en die vervolgens in de kofferbak, in een aanhangwagen of op een andere manier werd geladen om naar huis te worden gebracht (zie foto). In veel gevallen waren de dieren versierd met slingers, kleurige franjes of zelfs kleurrijk geverfd. In elk geval niet echt een schouwspel waar Marianne Thieme warme gevoelens bij zou krijgen.
Dinsdag 15 October was het dus Eid. DEmannen gaan ’s ochtends vroeg naar de moskee voor het Eid gebed en als ze terugkomen wordt het dier wat in de dagen er voor is gekocht geslacht (in sommige gevallen slachten ze het dier zelf, bijv. in de tuin, of komt de slager aan huis om te slachten). Het vlees wordt verdeeld in drie porties; een deel voor de familie, een deel voor vrienden of buren en een deel voor de arme medemens. Van woensdag 16 t/m vrijdag 18 okt is het dan de tijd om een bezoek aan familie en vrienden te brengen, samen te eten en feest te vieren. Historisch gezien is Eid ook het einde van het “fighting season”. Hoewel Mullah Omar (de hoogste Taliban leider) zoals elk jaar zijn strijders heeft opgeroepen te blijven en de strijd voort te zetten zie je toch dat veel Taliban commandanten vanwege Eid (en vanwege de aankomende koude winterperiode) naar hun families in Pakistan (of elders) vertrekken om ergens in het voorjaar weer terug te komen om de strijd voort te zetten.
’s Middags twee meetings op Camp Eggers en je kon goed merken dat het Eid was. Bijna niemand op straat en geen kinderen die iets probeerden te verkopen. Aan het einde van de dag was het de bedoeling dat we, ter gelegenheid van het afscheid van een Amerikaanse civilian contractor waar we intensief mee hadden samengewerkt, eten van een heel goed Indiaas restaurant hier Kabul zouden laten komen. Ook dat restaurant bleek vanwege Eid gesloten dus werden er pizza’s besteld bij de Pizza Hut van de Amerikaanse ambassade. Ook best lekker uiteindelijk.
Woensdag eerst ’s ochtends naar Eggers en daarna ’s middags naar KAIA voor een meeting (ja, we vergaderen wat af hier). Mijn Amerikaanse collega overste, die zichzelf met recht een culinaire expert mag noemen, had zich al de hele dag op het Thaise eten verheugd (op KAIA is nl. een heus Thais restaurant) maar ook deze bleek vanwege Eid gesloten. Toen maar een snelle “Banzai burger” (met veel jalapenos) bij de “King James” (KAIA is een internationaal vliegveld en vele malen groter dan onze kleine “golden prison”zoals velen HQ ISAF noemen) en toen net op tijd terug voor de Bingo in de NLDse NSE! Ontzettend gelachen, veel valse bingo’s (met als straf een liedje zingen, opdrukken, squads en frikandellen bakken) en uiteindelijk nog een hele echte Afghaanse Oakley zonnebril gewonnen! Toen ik na afloop terug liep naar mijn kamer kon je merken dat het behoorlijk kouder was geworden. Het had pittig geregend (wat op zich wel weer lekker is omdat het dan allemaal veel minder stoffig is) en toen ik de volgend ochtend naar mijn bureau liep waren de hoogste bergtoppen om ons heen (ca. 2500m) bedekt met sneeuw! Kortom, de winter gaat ook hier langzamerhand beginnen.
Donderdag in eerste instantie niet veel bijzonders behalve dan de inmiddels bijna traditionele “Canadese”kaasfondue in het Nordic Palace. De dag werd echter wel op een bijzondere manier afgesloten want toen ik naar mijn kamer liep kon ik m’n ogen in eerste instantie niet geloven…. Op een strook gras tussen de ambassade muur en een legeringsgebouw waren een aantal Amerikanen aan het golfen!?! Chippen vanaf een paar matten over ca. 30-40 meter naar een groot net. Wat bleek, er bestaat kennelijk een Amerikaanse organisatie genaamd “Bunkers in Bagdad”die al jaren gebruikte golfclubs en golfballen verzamelt en deze opstuurt naar Amerikaanse militairen die zijn uitgezonden. En zo stond Henkie dus op een doordeweekse donderdag ergens midden in Kabul lekker een balletje te slaan. Het moet niet gekker worden toch? Er waren ook speciale plastic golfballen met gaten en het voordeel daarvan is dat je lekker een volle swing kunt maken zonder bang te zijn dat de bal over de muur op het ambassade terrein terecht komt (met alle gevolgen van dien). Omdat ze meer dan genoeg clubs en ballen hadden kreeg ik een club en een mandje ballen mee en kan ik dus lekker blijven oefenen.
Vrijdag eerst een klein beetje uitslapen, daarna de volleybal (corvee doe ik maandag vlak voor ik op verlof vertrek) en toen de bekende vrijdagmiddag vergaderingen. Als afsluiting nog een korte bevorderingsceremonie van een Amerikaanse overste van de National Guard (zeg maar de Nationale Reserve maar dan een tikkie parater dan in NLD) die kolonel werd. Hij boord drankjes en pizza aan in de tuin maar omdat ik al drie avonden achter elkaar junkfood had gegeten besloot ik toch maar lekker naar de eetzaal te gaan voor een fatsoenlijke maaltijd. Heerlijk boontjes, aardappelpuree met een kuiltje dikke jus en (tada!) en Beef Wellington. Goed besluit dus om niet weer een pizza naar binnen te schuiven. Zo meteen nog de “Keek op de Week”en dan is ook deze ISAF week al weer voorbij. Nog ff het weekend doorkomen en dan lekker op verlof! Heerlijk, kan niet wachten to het zover is en ik verheug me nu al op het lekkere glaasje rode wijn samen met Loesje (en Bobby) bij de open haard. Lieve mensen, maak er een mooi weekend van en tot de volgende blog. HJ