Verhaaltje nummer 10 al weer!

Zaterdag een druk, maar ook chaotisch dagje vanwege veel (last minute) meetings. In de ochtend werden we opgeschrikt door het bericht dat 3 Amerikaanse collega’s in Paktiya door een Afghaanse collega militair waren doodgeschoten en dat er ook nog een Amerikaan zwaargewond was geraakt. Uiteindelijk was deAfghaanse militair door zijn eigen Afghaanse commandant doodgeschoten. We noemen dat hier “insider threat” en dat is nu ook precies de reden waarom we hier de hele dag gewapend moeten rondlopen en als we op pad gaan er altijd een “Guardian Angel” moet zijn die er op let dat er geen gekke dingen gebeuren en als het nodig is meteen kan ingrijpen! Hoewel het dit jaar al acht keer eerder is voorgevallen is het toch al weer een tijdje geleden en je wordt je toch weer even met de neus op de feiten gedrukt. ’s Avonds ondanks de drukte toch redelijk op tijd op m’n kamertje om vanaf 21.15u (Kabul tijd) liggend op m’n FCT dekbedje via de “Live Widget” op de Telegraaf app de wedstrijd Heracles – FC Twente te volgen. Prima uitslag en dus kon ik om 23.00u met een goed gevoel de oogjes dicht doen.
Zondagochtend eerst een beetje uitgeslapen tot 09.00u en daarna samen met mijn kamergenoot voor de verandering een keer ontbeten in de “Tora Bora”. Daarna (chocolade) taart eten in de NSE gevolgd door de twee-wekelijkse bezinningsbijeenkomst onder leiding van onze Geestelijk Verzorger Jan Smit. “Periodiek geestelijk onderhoud” noemt hij dit en het is inderdaad een welkom rustpuntje in de doorgaans toch wel hectische weken hier. Geeft je even een moment om aan de mensen thuis en aan jezelf te denken. Klinkt misschien een beetje wollig, en ik ben ook zeker niet bekeerd, maar zoiets krijgt hier toch net even een iets andere lading / betekenis. Daarna een beetje gewerkt (hoewel er bijna niemand op bureau was omdat het gros naar een meeting bij 111 Corps van de Afghan National Army was) en ’s middags een grote memorial happening in front of the yellow building alwaar in de aanwezigheid van een groot aantal Afghaanse hoogwaardigheidsbekleders (zoals de Ministers van Defensie en Binnenlandse Zaken) en alle ISAF commandanten het feit werd herdacht dat het 10 jaar geleden was dat de NATO ISAF missie in Afghanistan begon. Ook werd een indrukwekkend herdenkingsmonument ter ere van alle gesneuvelde coalitie- en Afghaanse militairen en politiemannen onthuld en werden er kransen gelegd (foto).
Maandag was het begin van een hectisch weekje. Om ca. 11.00u kreeg ik te horen dat ik om 12.00 geacht werd mee te gaan naar het Ministery of Interior (MoI) om aan te zitten aan een soort van afscheidslunch die onze Deense Generaal kreeg aangeboden door de Inspector General (IG) van de MoI. Het feit dat onze generaal vanwege een dienstreis een tijdje weg zou zijn werd door hem aangegeven als reden, maar waarschijnlijk was de echte reden dat de IG weet dat hij binnenkort, als gevolg van het aantreden van een nieuwe Minister, geen IG meer zal zijn. Zo gaat dat hier in dit land (foto).
Dinsdag stond dus in het teken van het vertrek van onze Deense Generaal. De laatste dingen afronden. Nog even snel wat “Direction & Guidance” ontvangen en vanaf het eind van de middag was de Canadese Chef Staf de acting Chef van Shafafiyat.
Einde van de middag begon ook de Belgisch / Nederlandse happening. Eerst met een aantal gemengde BEL/NLDse teams op het outdoor volleybalveld een competitie “dodgebal” (onder Nederlanders beter bekend als “trefbal”) en daarna, gewapend met een foamstick een wedstrijd “bounchball”. Prima sfeertje, er werd flink gehakt en gelukkig zijn er geen gewonden gevallen. Daarna snel douchen, omkleden en gezamenlijk eten in de DFAC en vervolgens in de NLDse NSE een soort van pubquiz met verschillende rondes met vragen op diverse gebieden (muziek, Belgische / Nederlandse algemene kennis, pictionary etc.). Iedereen kreeg een keurig polo-shirt met de gebordurdeerde NLDse en Belgisch vlag en als klap op de vuurpijl hadden de Belgen 220 (!!) Belgische wafels gebakken. Ook was er slagroom, poedersuiker, jam etc. etc. dus dat smaakte uitstekend. Er was één klein addertje onder het gras; vijf wafels waren bereid met jalopeno pepers en verstopt in de grote stapels. De gelukkigen die een dergelijke wafel troffen kregen, naast een rood hoofd en zweetdruppels op het voorhoofd, een plak Belgische chocolade als prijs.
Kortom, prima geslaagde avond en zeker voor herhaling vatbaar.
Woensdag was weer een dag met veel meetings op Camp Eggers en wat mij na de laatste meeting ’s middags heel erg duidelijk was geworden is dat er heel veel op het “eigen eilandje” wordt gedaan, dat we op veel gebieden niet naar de specialisten luisteren (vooral Amerikanen hebben de neiging alles beter te weten) en dat men niet op de hoogte is van wat er in het verleden door onze voorgangers al eens is uitgezocht (zeg maar de “corporate knowledge”). De enige oplossing is je er vooral niet te veel aan te ergeren en gewoon lekker doorgaan met wat je aan het doen bent! Uiteindelijk komt het goed. Woensdag was ook de dag waarop onze commandant in Munster, LTG van Loon, zijn commando overdroeg aan zijn Duitse opvolger. Ter ere van deze commando overdracht had de hoogst aanwezig 1GNC militair, een Franse 1-ster generaal, bepaalt dat we met alle 1GNC collega’s hier op HQ ISAF een gezellige BBQ zouden hebben in de Destille Garden. Erg gezellig, vooral toen een Duitse vrouwelijke collega als toetje nog een soort van koekje met een chocoladelaag met daarboven nog op weer een warme marshmellow presenteerde (foto’s).
Donderdag weer een gekkenhuis dag waar we in verschillende meetings steeds maar weer moesten proberen diverse instanties (die het – positief blijven - overigens allemaal goed bedoelen) proberen te overtuigen van de manier waarop in de laatste ISAF maanden (en uiteraard de vervolg missie) met coruptie gerelateerde zaken om zouden kunnen / moeten gaan. Probleem is dat er op dit moment belangrijke beslissingen ten aanzien van de toekomst (moeten) worden genomen maar dat een aantal beslissers (2-star generals) relatief nieuw zijn en dus, zoals al eerder gezegd, opnieuw moeten worden overtuigd van dingen die door hun voorgangers al waren besloten. Best vermoeiend maar het dwingt je wel om scherp te blijven en op elke verandering (die niet in lijn is met dat wat al is afgesproken) onmiddelijk te reageren.
’s Avonds even lekker tijd om te ontspannen tijdens de “open air” filmavond op het terras voor de NLDse NSE. Maar wat als een leuke avond begon eindigde toch iets minder leuk omdat uitslag van de bekerwedstrijd Heerenveen – FC Twente nu niet echt super te noemen was. Komende zondag dus toch maar weer op of onder m’n dekbedje gaan liggen. Kijken of het helpt.
Vrijdag een lekker relaxed dagje. In eerste instantie was het de bedoeling dat we een “hiking tocht” van ca. 2 uur zouden gaan maken op Camp Morehead maar omdat we geen goed contact konden maken met de vervanger van ons initiele Point of Contact besloot de SNR om de tocht af te blazen. Het is in dit land net iets te riskant om ruim een half uur ergens naar toe te rijden terwijl je niet 100% zeker weet dat er iemand op je staat te wachten. Daarnaast was er nog een 2e geval van “insider threat”waarbij opnieuw een Amerikaan was doodgeschoten dus dat speelde ook een rol in de besluitvorming. Het voordeel was wel dat in plaats van om 06.00u vertrekken we nu lekker een beetje konden uitslapen. Daarna uitgebreid ontbeten (met heerlijke verse aardbeien!) en toen eens rustig begonnen aan wat actiepuntjes / werk wat eigenlijk pas begin oktober af moet zijn (je kunt het maar beter vast gedaan hebben, hé Martijn). Voor ik er een einde aan ga breien wil ik Gerrit nog eventjes enorm bedanken voor de pakken DE koffie. De bodem van de bus met (drinkbare) koffie kwam al in zicht, en omdat de zending van Loes was teruggestuurd omdat er geen “groene douane verklaring sticker” op zat, kwam dit pakketje dus precies op het juiste moment.
Lieve mensen, de negende week zit er al weer op. Het verlof komt steeds dichterbij en daar kijk ik wel naar uit! (volgende week begint het eerste verlofblok en gaan dus de eerste collega’s van 1GNC al op verlof). Ik weet dat Loes het thuis, ondanks alle bouwwerkzaamheden in de straat en haar eigen drukke werkschema het allemaal strak voor elkaar heeft dus daar hoef ik me gelukkig geen zorgen over te maken. Iedereen nog een fijn weekend en tot volgende week vrijdag.
HJ