Het was weer goed raak......!

Hallo allemaal, hier dan weer mijn wekelijkse vrijdag update vanuit een nog steeds warm en stoffig Kabul (hoewel we de eerste buitjes al hebben gehad en afstevenen op koeler weer). Allereerst iedereen bedankt voor alle leuke reacties. Het valt mij trouwens op dat ik veel reacties van vrouwelijke lezers krijg (en dat doet mij goed). Een groep jongere ouderen (Annet, Marijke, Miriam, Mieke) maar ook de echt wat jongere dames (de "Le Grand ladies" - zelfs uut Hongarije!) reageren op mijn schrijfsels. Waarlijk een plezier om te lezen. Ga zo door ladies! Ik ben een beetje aan het bijkomen van het wekelijkse spinnen. Helemaal stuk gefietst, zweten als een otter, maar wel lekker (en al 8 kilootjes kwijt). Na het douchen ook ontdekt dat je goede afspraken met je nieuwe kamergenoot moet maken. Hij was tijdens mijn douchen even op de kamer geweest en hem weer afgesloten terwijl ik de sleutel op de kamer had liggen. Stond ik in mijn onderbroekje...! Uiteindelijk allemaal opgelost, maar toch.
De week begon prima. Zoals gezegd een perfecte FC Twente vlag opgestuurd gekregen dus op de dag van FCT - FC Utrecht maar even een leuk fotootje gemaakt. De man rechts op de foto is onze Nederlandse chef hier en een echte Utrecht fan (slaapt zelfs onder een Utrecht dekbed) dus helaaml prima toen Twente 's middags won. By the way, Pien we hebben wel een nieuwe plasma maar geen NLDse zenders! We kijken hier BVN en zien dus Studio Sport pas de volgende dag.
Inmiddels heb ik ook een super gaaf (gedragen) Twente shirt van Wout Brama (met opschrift) gekregen. Buurmannen Ralph en Eric, ook namens de andere Tukkers hier enorm bedankt. Op dit moment wordt er een keurig frame gemaakt en als we hem ophangen in de huiskamer zullen we opnieuw een mooie foto maken. "Goa stoan ai veur Twente bint"!
Een ander event hier was het einde van de Ramadan. Groots gevierd door de Afghaanse civiele medewerkers hier op het kamp en als presentje krgen ze allemaal een envelopje met inhoud (wat natuurlijk goed van pas komt, want zo breed hebben ze het hier niet).
En toen werd het donderdag. Ik zat net te lunchen toen de deur er bijna uitvloog. Een nieuwe suicide aanslag, vlakbij de Massud Circle (en dus maar een paar honderd meter van het kamp). Langzaam druppelde het nieuws binnen en het bleek al snel dat opnieuw een ISAF konvooi het doelwit was. Zes Italiaanse collega's dood, vier zwaargewond en uiteraard ook een groot aantal Afghaanse burgers omgekomen of gewond. Wordt je toch weer even wreed met de neus op de feiten gedrukt. Een van onze Nederlanders sliep met een omgekomen Italiaan op de kamer. Die man was net terug van verlof om de verjaardag van zijn 3-jarige zoontje te vieren. Een andere Italiaan was net begonnen aan zijn uitzending en pas 24 uur in het gebied. Het bizarre van de hele situatie is dat ik nog niet zo lang geleden over dezelfde weg heb gereden en zo'n beetje precies op de plek waar die Afghaanse idioot zichzelf opblies een foto van de Massud Circle (een grote rotonde) heb gemaakt. Voorlopig maar even binnen blijven dus. Als gevolg van de aanslag werd uiteraard ook de gaplande Hollandse avond afgeblazen. De bedoeling was bitterballen en oliebollen en een gezellige Bingo (ja, een mens doet gekke dingen als ie zo lang van huis is). Leek ons niet zo gepast. Toch is het gekke dat als je hier aan het werk bent je niet het gevoel hebt dat het op dit moment zo gevaarlijk is in Kabul. Je kunt ook moeilijk stil in een hoekje gaan zitten wachten op wat er komen gaat. We zijn hier met een bepaald doel en het is niet gemakkelijk om dat in dit land te bereiken. Kwestie van (hele) lange adem.
OK, luitjes dit was het dan weer. Een bewogen weekje, maar wel weer een week dichter bij het verlof en het einde van de uitzending. Pas goed op elkaar en ik zal hier ook goed op mezelf passen. Groetjes HJ