De 1e werkweek na het verlof

Hallo trouwe lezers en lezeressen! Het is weer vrijdag dus weer "update-dag". Vorige week teruggekomen na mijn verlof en dat lijkt al weer heel lang geleden. Onvoorstelbaar hoeveel er kan veranderen als je 2 weken niet in dit dynamische Hoofdkwartier aanwezig bent. Bijna alles is anders en soms heb ik het idee dat we met een prima rijdende auto naar de garage gaan om iets te laten repareren wat helemaal niet kapot is (als je begrijpt wat ik bedoel). Vanmiddag tijdens het wekelijks Nederlandse spinning uurtje door een Engelse dame onder handen genomen. Onze eigen sprortinstructeur is met verlof en dus was zij gaarne bereid de les over te nemen. Ze had dit vaker gedaan. Iedereen was totaal kapot toen ze met ons klaar was. Nooit geweten dat dit allemaal mogelijk was op een spinningfiets. Bij haar vergeleken is de les van onze Jeroen een soort van bejaarden gymnastiek! Maar wel lekker en een prima gelegenheid om even de stress van je af te trappen.
Al met al was het een bewogen weekje. Mijn verjaardag, maar ook de inauguratie van de "nieuwe" President en de Stavanger voorbereidingen. Om maar met het eerste te beginnen. Best raar om onder deze omstandigheden je 48e verjaardag te vieren. 'S ochtends iets vroeger opgestaan, gewassen en aangekleed en daarna mijn bedlampje aangedaan (omdat mijn Belgische roommate nog lekker lag te knorren) en toen de kadootjes uitgepakt. Loes had mij een aantal pakjes meegegeven die ik uiteraard pas op mijn verjaardag mocht uitpakken en die al de hele week op mijn nachtkastje hadden gelegen. Nu ben ik niet echt nieuwsgierig, maar het viel toch niet mee om te wachten tot de grote dag was aangebroken. Een hele leuke kaart met wetenswaardigheden en het gelezen nieuws uit 1961, een leuk nadenkspel met allemaal gekleurde balletjes, een interessant boek over Uruzgan en de opkomst van Karzai van een Nederlandse journaliste en een DVD over de voetbalsucessen van FCT (die het ongetwijfeld erg goed gaat doen in de NLD huiskamer). Na het uitpakken en nadat Loes in alle vroegte had gebeld had ik het jarig-zijn-gevoel dan ook wel te pakken en dat gevoel bleef eigenlijk vanwege alle hartverwarmende mailtjes en zelfs telefoontjes! (van schoonmama, Paul, Martijn en broer GJ) de hele dag wel aanwezig. Waarvoor allen mijn hartelijke dank! Het doet je goed om te merken dat er toch nog mensen zijn in Nederland die op zo'n dag nog even aan je denken. Dank! Ik had een grote taart op mijn bureau staan en iedereen die langs kwam om me te feliciteren kreeg een stuk. Tenslotte 's avonds nog een alcoholvrij biertje in de huiskamer en toen was de dag ook al weer voorbij. Misschien dat ik volgend jaar mijn verjaardag eens een keertje gewoon thuis kan vieren? Inshallah zeggen ze hier.
De dag na mijn verjaardag stond volledig in het teken van de voorbereiding van de inauguratie. Er werden ongeveer 250 DV's (Distinguished Visitors) verwacht, waaronder bijv. ons aller Hillary en nog een groot aantal andere Ministers en Staatshoofden. Nu was het de bedoeling dat alles door de Afghanen zelf zou worden georganiseerd en dat ISAF alleen zou assisteren indien het echt nodig was maar ik kan jullie melden dat dit niet meevalt als de verantwoordelijke Afghaanse autoriteiten bijna alleen met handgeschreven briefjes (en dan ook nog vaak in Dari) met elkaar communiceren. Ook was er sprake van een groot aantal dreigingen van de Taliban om het hele feestje te komen verstoren. Kabul leek wel een vesting. Overal roadblocks van ANA en ANP en met name de route die de DV's van het vliegveld naar het paleis en weer terug moesten maken was volledig afgezet met om de 10 meter een Afghaanse politieagent of soldaat. Op het HQ werden verplicht ons pistool te dragen en ons kogelwerende vest en helm binnen handbereik te hebben (ook 's nachts als je in je bedje lag) hetgeen toch wel een soort van spanning bij iedereen opriep. Niemand mocht er in of uit tenzij absoluut operationeel noodzakelijk. De nacht ervoor was rustig maar toen ik 's ochtends met m'n vaste ontbijtmaatjes ("de breakfastclub") naar de eetzaal liep begon het feest en hoorden we een serieus vuurgevecht niet al te ver van onze compound. Achteraf bleek dit een typisch gevalletje "green-on-green" te zijn geweest (Afghanen die op Afghanen schieten, blijkbaar ook zenuwachtig voor de grote dag) maar het zet toch wel de toon. De hele dag natuurlijk gespannen naar CNN en BBC world news gekeken, maar op een verdwaalde raket afgeschoten richting KAIA na bleef het opvallend rustig en kunnen we dan ook met een gerust hart concluderen dat de Afghanen het prima voor elkaar hadden en dat de Taliban niet meer zo maar alles kan doen wat ze aankondigen. We zullen zien wat meneer Karzai er de komende vijf jaren van gaat bakken. Maar hopen dat er voldoende internationale druk op hem wordt uitgeoefend om een einde te maken aan alle corruptie en misstanden in dit land.
Ook de voorbereiding voor de oefening in Stavanger vroeg de nodige tijd. Volgende week gaan we met een groot aantal Subject Matter Experts naar Stavanger om aldaar onze opvolgers, die half januari naar Kabul komen, te gaan opleiden. Ontzettend leuk om te doen, al was het alleen maar om er even lekker 2 weken tussen uit te kunnen. Loes heeft inmiddels een vlucht geboekt en komt gezellig het eerste weekend even naar Noorwegen gevlogen. Even een beetje quality-time samen (en Martijn past op het huis...)
Een ander dingetje deze week was het Militaire Wereldkampioenschap Golf wat deze keer door Nambie werd georganiseerd en waar ik normaal gesproken als Chef d'Equipe bij aanwezig zou zijn geweest. Het was best wel even slikken om de eerste resultaten gemaild te krijgen en om naar de foto's te kijken die door de organisatie dagelijks op de website werden geplaatst. Na vier dagen harde strijd moet ik het team van harte feliciteren met het behaalde resultaat. Boudewijn uitstekend gedeeld 5e en de rest ook een keurige plek in de middenmoot. In elk geval een zodanige klassering dat deelname aan een volgend groot Militair Golf toernooi waarschijnlijk wel zeker is gesteld. Een speciaal compliment ook aan de enige dame in het team die confom opdracht in elk geval haar Duitse opponent achter zich heeft gelaten en op een keurige 6e plek is geindigd. Marleen, super gedaan! Ook teamleiding Gijs en Niels gefeliciteerd met het resultaat. Ik weet uit ervaring dat het een week van hard werken is geweest en ik ben dan ook graag bereid om deze taak de volgende jaren weer op mij te nemen.
Tenslotte nog even een mededeling voor Ewald en Diane. Ik slaap inmiddels al weer een aantal nachten onder het FCT dekbed en ik kan het iedereen aanraden. Prima kwaliteitje en in deze kouder wordende nachten heerlijk warm. Nogmaals mijn dank, en ik zal de foto wel opsturen.
Lieve mensen, het is hier inmiddels 20.30u en ik heb Loes beloofd om over een uur met haar te skypen dus ik brei er een eind aan.
Het ga jullie allemaal goed. Pas goed op elkaar, dan doen we dat hier ook. Groeten en tot de volgende week.
HJ