Nog 169 dagen te gaan …. - Reisverslag uit Kabul, Afghanistan van Henk-Jan Wendrich - WaarBenJij.nu Nog 169 dagen te gaan …. - Reisverslag uit Kabul, Afghanistan van Henk-Jan Wendrich - WaarBenJij.nu

Nog 169 dagen te gaan ….

Blijf op de hoogte en volg Henk-Jan

09 Augustus 2013 | Afghanistan, Kabul

Hier dan alweer mijn derde update. Volgens mijn “deployment motivatie buddy” moet ik nog 169 dagen en zijn er nog 25 vrijdagen te gaan, dus je jullie kunnen nog ongeveer 25 updates tegemoet zien. Die “buddy” is eigenlijk best een grappig dingetje. Het is een uitgebreide excel sheet waar je de begin- en einddatum van de uitzending ingeeft en die dan precies aangeeft hoeveel dagen je al hebt gehad, maar veel belangrijker; hoeveel je er nog moet. Ook geeft ie nog heel veel andere dingen aan maar het leukste is toch wel een cirkel met daarop een foto van twee dames in burka die langzamerhand verandert in een foto met dames die duidelijk geen burka aan hebben. Maw, hoe langer op uitzending hoe meer er zichtbaar wordt …! Maar nu terzake.
Ik kan weer terugkijken op een prima weekje. Vrijdagavond de “Keek op de Week” in de NLDse NSE. Informatief samenzijn met alle Nederlanders op het Kamp, waarin nieuw aangekomen collega’s zich even kunnen voorstellen en waarin de laatste (Defensie) nieuwtjes etc. uit Nederland bekend worden gesteld. Ook de NLDse Senior (de hoogst aanwezige hier) kan dan zijn verhaal kwijt. Deze keer ging het ondermeer over het tenue waarin wij hier op het Kamp moeten lopen. Om een professionele indruk te wekken moet worden voorkomen dat iedereen maar een beetje aanrommelt. Heel gezellig verder.
Zaterdag hadden we zowaar echte regen! Heerlijk na al die warme dagen en het is gelijk een stuk minder stoffig. Diezelfde dag moest ik ‘s ochtends plotseling en met erg weinig reactietijd naar een meeting op Camp Eggers. Omdat onze afdeling inmiddels ergens anders is ondergebracht in de organisatie (dit vooruitlopend op het verkleinen van de NATO Hoofdkwartieren in Kabul en het terugtrekken van een groot aantal militairen omdat eind 2014 de ISAF missie eindigt) moeten we nu veel naar meetings op Camp Eggers. Dit bijna volledig Amerikaanse Camp ligt in een voormalige diplomaten wijk van Kabul en ligt als het ware om de hoek (net als ISAF HQ ook in de green zone). Je kunt er lopend naar toe. Scherfvest aan, helm op, hoofdpoort uit, links af, rechts af en je bent er. Op de weg er naar toe wordt je belaagt door bedelende kinderen en kinderen die je van alles proberen te verkopen maar collega’s hadden mij al gewaarschuwd deze, voor je eigen bestwil, volledig te negeren. Toch wel moeilijk want je ziet best wel ellende en armoe op die gezichtjes. Doe je dit echter niet drommen ze op een kluitje om je heen en loop je een goede kans dat je dingen kwijt raakt (omdat het meesters in het zakkenrollen zijn). Misschien kwam het door mijn postuur of door mijn duidelijke stem, ik had in elk geval geen last. Ook later in de week kwamen ze niet meer naar mij toe en het lijkt wel of ze onthouden bij wie ze wel of niet iets kunnen proberen.
Zondagochtend was er de wekelijkse memorial service voor de yellow building. De gevallenen van die week, coalitietroepen en ook Afghaanse militairen, worden daarbij herdacht. Een Engelse dominee spreekt een paar woorden en een doedelzakspeler speelt Amazing Grace. Erg indrukwekkend en het zet je gelijk weer met twee benen op de grond. Mijn eerste spinning les die dag ging helaas niet door omdat ik opnieuw, very last minute, mee moest met een groundmove (verplaatsing over de weg) naar Camp Phoenix. Omdat één van onze gepantserde Toyota Landcruiser voor onderhoud weg moest ,en je vanwege de veiligheidssituatie altijd met twee voertuigen moet rijden, moest ik mee als opvulling. Camp Phoenix ligt behoorlijk in het Noorden dus dat was een leuk stukje rijden dwars door Kabul. Toch wel weer indrukwekkend om te zien hoe groot deze stad eigenlijk is, hoeveel auto’s er rijden, de vele winkeltjes en hoeveel vooruitgang er in mijn ogen sinds febr ’09 is geboekt.
De rest van de week relatief rustige dagen in the Office. De afdeling waar ik werk is een Taskforce (veel gebruikte kreet hier) die als taak heeft de Afghaanse Ministeries van Defensie en Binnenlandse Zaken te assisteren bij het onderkennen en bestrijden, in de breedste zin van het woord, van corruptie, met name binnen de Afghan National Army (ANA) en Afghan National Police (ANP), en natuurlijk ook binnen de Mnisteries zelf. Hoewel velen zullen denken; dat is dus dweilen met de kraan open, zijn er hier toch steeds meer Afghanen (ook hooggeplaatste) die er wel een beetje klaar mee zijn en graag willen dat het allemaal beter wordt. Onze club richt zich op het niveau net onder de Ministers (de zogeheten Inspector Generals) en je moet daarbij bijv. denken aan het instellen van “Transparancy & Accountability Committees” en het aandragen van schimmige zaken (bijv. de verdwijning van heel veel brandstof, het misbruiken van medische voorzieningen, het afsluiten van contracten met verkeerde figuren of met vriendjes etc.) maar ook het assisteren bij het organiseren van Corruptie Conferences en het houden van Review Boards. Alles moet in principe door de Afghanen zelf worden gedaan en wij helpen daarbij. Ikzelf heb binnen deze TF als deputy Chief of Staff een coördinerende rol en zorg voor de interne bedrijfsvoering. Erg leuk werk, maar vooral ook erg interessant! Ook al omdat wij heel veel contacten met Afghanen hebben en dus ook regelmatig op pad moeten.
Donderdagavond filmavond in de NLD NSE (“Life of Pi” had de meeste stemmen gekregen) en na te hebben uitgeslapen tot ongeveer half negen was het vandaag mijn beurt om onze kamer te soppen (foto). Gezien het smerige water na afloop blijkt dit wel nodig. Ongemerkt komt er toch heel veel fijn stof naar binnen. Ook de filters van de airco moeten minstens 1x in de week worden schoongemaakt. Vandaag zat er zelfs ijs op! Daarna lekker een potje volleyballen met de afdeling, ’s middags nog een beetje werken (kreeg nog een sms’je op mijn dienstmobiel waar ik echt helemaal niets van begreep, zie foto) en als afsluiting de wekelijkse “Keek op de Week” alwaar ik me toch maar op mijn eerste alcohol vrije biertje heb getrakteerd. Mocht van Loesje, je bent tenslotte maar één keer 28 jaar getrouwd!
Lieve mensen, allemaal een prettig weekend gewenst, wij werken hier gewoon nog even door (hoewel hier nu ook de zondagochtend behoorlijk low-ops is). Tot de volgende week!
HJ

  • 09 Augustus 2013 - 21:10

    Gert-Jan:

    Ha broer,
    Vanuit een warm Griekenland van harte gefeliciteerd met je trouwdag.
    Ik begrijp dat je langzaam je draai echt begint te vinden. Wij zijn nu even aan het genieten van twee weken vakantie maar blijven je op de voet volgen.
    Groetjes van de familie uit Griekenland.......... En doe voorzichtig!

  • 10 Augustus 2013 - 18:58

    Rob:

    Nou zeg zomaar 28 jaar getrouwd.....van Harte man.
    Mijn (af)teller op mijn telefoon-appje, zonder mooie dame overigens, staat nu op "416 days left to FLO" ..... en dat vind ik minder leuk dan jij met je 169 nog te gaan. Jou kan het begrijpelijk niet snel genoeg gaan, wat bij mij betreft mag het nog ig langer duren. Maar goed de grote smurf met de harde stem is nu dus ook buiten de poort bekend onder de "kleine" bevolking van Kabul .....zal wel een hele gewaarwording geweest zijn.... neus buiten de poort en daar kwamen ze hoor.... met grote getale, zie het zo voor me. Maar ook belangrijk om weer te lezen was dat je het daar (redelijk) naar je zin hebt.... en zoals je weet "Time flies when you're having fun". Doe geen gekke dingen daar en tot volgende week.
    Groetjes Rob en de meiden.....ja ook Nanouk....je bent toch ook een meisje :)

  • 10 Augustus 2013 - 20:06

    Diane Poorthuis:

    Hoi Henk-Jan,

    Leuk om weer met je mee te kunnen kijken in een voor mij, en ik hoop voor velen met mij, een andere wereld. Het lijkt mij nog steeds pittig om daar te zijn. Aan de andere kant ook mooi om te zien dat jouw eerste uitzending, en van anderen, niet voor niets is geweest! De foto's maken het gelukkig minder zwaar. Ik zie en lees dat je ondanks de onderliggende "angst" tijd is voor plezier en ontspanning. Mooie slaapkamer overigens! De foto van Loes en Martijn zijn niet te missen.
    Succes in Kaboel en houd je haaks!
    Gr. Diane

  • 12 Augustus 2013 - 11:36

    GtB:

    Hi Henk, goed je berichten weer te lezen, begrijp dat jij je draai hebt gevonden. Voor mij in het westerse Tukkerland toch wel onwerkelijk wat je zoal schrijft. Ben ook aan het werk maar braaf achter het bureau met fatsoenlijke koffie. Voel ik mij toch prettiger bij, haha, maar ieder zijn job....
    Time flies, las ik, klopt, wens je een goede en interessante tijd daar en pas goed op jezelf. Grtz ook van mijn vriendinnetje. ps vind 28 jaar wel heel lang...... gefeliciteerd!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Henk-Jan

Actief sinds 11 Juni 2009
Verslag gelezen: 699
Totaal aantal bezoekers 93014

Voorgaande reizen:

25 Juli 2013 - 23 Januari 2014

Uitzending

Landen bezocht: