Best druk zo in je eentje...

Volgens mijn ISAF Countdown excelsheet zijn er al weer 37 dagen voorbij en heb ik er nog 148 (inclusief verlof) voor de boeg! Bijna 20% is dus al voorbij en die dagen zijn echt omgevlogen. Helemaal deze week want een groot gedeelte van de week was de rest van de leiding niet aanwezig. Onze Deense Generaal was de hele week op een duty trip naar Denemarken en de Canadese kolonel was van dinsdag (heel vroeg) t/m donderdag (heel laat) in HERAT en dus was Henkie alleen en moest ik in diverse meetings onze afdeling vertegenwoordigen. Best een uitdaging omdat iedereen allemaal slimme vragen stelt en er van uit gaat dat je (na 37 dagen) overal een antwoord op hebt. Vooral als het om toch wel gevoelige vragen gaat (en op het gebied van anti- en counter corruption ligt bijna alles gevoelig!) moet je erg voorzichtig en heel zeker van je zaak zijn. Bijna alles heeft een politieke lading. Zo kreeg ik woensdag avond laat nog de vraag van een Amerikaanse 2-sterren Generaal of ik even een overzicht kon aanleveren van alle brandstof die het afgelopen jaar als gevolg van corruptie was verdwenen en wat dat allemaal gekost had. Uiteraard ligt het antoord op dergelijke vragen erg gevoelig en, ook al omdat onze experts in HERAT zaten, was deze niet zo maar 1-2-3 te beantwoorden.
Zaterdag was vwb de contacten een beetje een “familie dag”. Na eerst ’s ochtends met mijn vader te hebben gebeld (die dat volgens mij wel heel leuk vond omdat skypen en/of facetimen wat moeilijk liggen) had ik ‘smiddags nog face-to-face contact met mijn broer, neef en nicht (die net terug waren van een vakantie op Kreta). Heel leuk en toch elke weer verbazingwekkend hoe de techniek dit allemaal mogelijk maakt. Glasheldere verbinding en een prima geluid. Alsof je een maar deurtje ipv een paar duizend kilometer verderop staat.
Zondags beetje uitgeslapen, kamer schoongemaakt en om 10.00u gebak in de NLDse NSE. Meteen daarna de eerste bezinningsbijeenkomst dzv onze Raadsman Jan Smit (zo heet ie echt). Omdat hij op KAIA is gehuisvest is hij de ene week op KAIA en de andere week bij ons. Hoewel ik niet gelovig ben is het toch elke keer weer een goed moment om even het werk te vergeten en je te concentreren op jezelf. Jan is gelukkig een Raadsman die er geen zware dienst van maakt en je met een aantal goed gekozen verhalen en indringende muziek even laat nadenken over de wereld waarin wij ons hier bevinden. Om 11.45u weer de wekelijkse memorial service deze keer opgeleukt door de aanwezigheid van de Italiaanse Minister President, Mr. Letta. Opnieuw zeer indrukwekkend! Niet alleen omdat er een Amerikaanse en een Poolse militair waren omgekomen maar ook omdat een Afghaanse militair “zingend” delen uit de Koran voordroeg. De zondagmiddag was verder gevuld met twee meetings op Camp Eggers. Omdat ze op Camp Eggers een “Green Beans” hebben (zeg maar de tegenhanger van Starbucks) konden we tussen de meetings nog even genieten van een prima bakje koffie. We hebben maar niet gekozen voor een “MOAC” (wat zoveel betekend als de “Mother Of All Coffees”) want die zag er wel heel indrukwekkend en heel Amerikaans uit. Grappige slogan heeft die Green Beans trouwens ”Honour First, Coffee Second” (ook heel Amerikaans!). De dag eindigde een beetje (wat heet een beetje!) in mineur omdat FC Twente op een wel heel knullige manier met 1-0 van Vitesse verloor. Waarschijnlijk kwam dit omdat ik dit weekend niet onder mijn FCT dekbedje sliep. Gelijk dus maandag m’n bed verschoond en nu maar afwachten of het helpt tegen Heerenveen komend weekend.
Maandag een relaxed dagje met aan het eind een lekker uurtje spinnen. Qua gewicht gaat het alweer de goede kant op. Ik moest het klittenband van mijn gevechtsbroek al iets in de goede richting bijstellen. Wel was er tussen de middag nog een informeel afscheid in de Destille Garden van Mrs. Kari Kietzer (een vrouwelijke US contractor die hier ruim twee jaar heeft gewerkt en mijn instructeur was geweest in Stavanger). Geheel volgens de US traditie waren er drie mega Pizza’s besteld en stond iedereen al knagend afscheid te nemen. Na de nodige traantjes en het bekende “you were all a great team - inspiring characters - it was a honour to work with you - we achieved a lot and I’m very proud to have served my country in this war …..” kon iedereen weer ah werk.
Dinsdagochtend was het vroeg op (04.30u) omdat het SSR (Sector Security Reform) team, samen met de Chief of Staff, al heel vroeg met onze auto’s naar KAIA moesten om vandaar de vlucht naar HERAT te nemen. Even koffie gezet en gekeken of er last minute nog iets moest worden gedaan en daarna stond ik er min of meer alleen voor.
Gelijk ’s ochtends twee meetings op Camp Eggers waarbij mn de tweede een buitengewoon interessante bleek te zijn. Deze “Executive Steering Committee” stond onder leiding van een Amerikaanse drie-sterren generaal en ook de rest van de militaire- maar ook civiele aanwezigen waren van een “executive” niveau. Normaal zit onze Deense generaal aan de tafel (en als hij er niet is onze Canadese kolonel) maar nu was de stoel van Shafafiyat voor mij. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik van bepaalde onderwerpen niet echt veel kaas had gegeten maar gelukkig zag ik dat er meer waren die met datzelfde probleem worstelden. Toch ook wel weer leuk allemaal en je hoort nog eens wat.
Woensdag weer een aantal meetings en veel telefoon- en schrijfwerk. Onze input voor de QSAR (Quarterly Strategic Assessment Report) moest worden voorbereid en dat is als non-native speaker nog best wel een klus. ’s Middags weer lekker zweten tijdens een uurtje spinnen onder leiding van onze inmiddels favoriete spinning intstructrice Molly en daarna lekker chillen en een filmpje kijken op de kamer.
Donderdagochtend stond in het teken van het naar Kabul terug zien te krijgen van ons team wat in HERAT zat. De geplande vlucht was nl. gecancelled en dus moest met veel kunst- en vliegwerk, gebruikmakend van onze Deense, Canadese en Amerikaanse contacten worden geprobeerd de collega’s weer in Kabul te krijgen. Zo kon het gebeuren dat vier man met een DEA vlucht konden meeliften, anderen konden met een Litouws vliegtuig mee en de laatsten konden met een Amerikaanse vlucht naar Bagram mee. ’s Avonds was er een gezellige BBQ voor alle Nederlanders hier op het Kamp in de tuin van de Residentie van de (Nederlandse) Senior Civilian Representative. De BSB mannen van zijn eigen close protection team stonden voor ons te grillen dus dat was allemaal prima voor elkaar. Heerlijk gemarineerd en super mals vlees in een gezellige omgeving. Praattafels en een lekker (alcoholvrij) biertje (foto) gewoon omdat het kan!
Vrijdagochtend de gebruikelijke volleybalwedstrijd en daarna in de Destille Garden afscheid genomen van een Amerikaanse eerste-luitenant die om gezondheidsredenen eerder dan zijn datum end of tour werd teruggestuurd. Best vervelend (ook carrière technisch) maar voor hem beter zo. Daarna snel naar Eggers gewandeld voor de wekelijkse vrijdagmeeting (waarvan ik dus nu de notulen moet schrijven omdat onze Amerikaanse vriend is teruggestuurd) en daarna nog een meeting op ons eigen Kamp. Hoezo, vrijdag low-ops? ’s Avonds dan nog de Keek-op-de-Week in de NLDse NSE en ook deze week zit er weer op!
Lieve mensen ik brei er weer een eind aan. Deze keer wat weinig foto’s maar ik zal kijken of ik daar volgende week verandering in kan brengen. Allemaal een fijn weekend en maar hopen dat Twente van Heerenveen mag winnen. Aan mijn dekbedje zal het in elk geval niet liggen!
Groeten, HJ